Sanering van oude molens: lippendienst aan Anita's 'goud fan Fryslân'

Voor de provinciale PvdA is het belangrijk dat plannen voor nieuwe megawindturbines gepaard gaan met sanering (afbraak) van her en der in het landschap verspreide oude, kleinere windmolens. U kent ze wel, de dertig meter hoge Lagerweytjes die hier en daar bij boerderijen staan en waarvan in de regel niemand overlast ondervindt. 

Voor de PvdA-woordvoerder Romte in Provinciale Staten, Tjerk Voigt, is deze sanering van oude molens belangrijk vanwege de noodzaak om de kwaliteit van ruimte en landschap te bewaken. Zoals bekend was zorg voor dat landschap ook een belangrijk speerpunt van de in 2008 overleden, in Fryslân populaire PvdA-gedeputeerde Anita Andriesen. Een van haar belangrijkste erfenissen is het streekplan ‘Om de kwaliteit fan de romte’ uit 2007. Voor Andriesen was de ruimtelijke kwaliteit het ‘goud fan Fryslân’. 

PvdA-Statenlid Voigt ziet zichzelf wat dat betreft als een voortzetter van het werk van Andriesen. Op twee punten wordt hij echter pijnlijk in de problemen gebracht door de voorliggende windmolenplannen die Fryslân foar de Wyn nu heeft verzameld. 

Het eerste punt is dat de nieuwe molens veelal van het 3 MW-type zullen zijn, met een ashoogte van minimaal honderd meter, en als je de wieken meerekent bereiken deze megaturbines zelfs een hoogte van meer dan 160 meter. Een kind begrijpt dat de invloed op het landschap van deze stalen Achmeatorens oneindig veel groter zal zijn dan die van de kleine Lagerweytjes. Daarnaast komen deze nieuwe monsters in groepen van vier tot tien bijelkaar te staan, wat maakt dat je er straks helemaal niet meer omheen kunt kijken. Het bewaken van de kwaliteit van ruimte en landschap wordt door de komst van deze industriële productiecentra onmogelijk gemaakt. 

De strohalm van de PvdA is dat Fryslân foar de Wyn zogenaamd harde eisen stelt aan nieuwe plannen: die zouden slechts kunnen worden toegestaan als oude en losse molens die je her en der in het landschap tegenkomt worden opgeruimd. (Let wel, op termijn, pas nadat hun economische levensduur voorbij is, en het hieruit resulterende 'dubbeldraaien' kan in veel gevallen nog jaren duren.) 

Dat Fryslân foar de Wyn die eisen stelt, is de overtuiging van Tjerk Voigt. Hij draagt dat idee overal uit als het erom gaat het standpunt van zijn partij in de Friese windmolendiscussie duidelijk te maken. Maar zou Voigt de plannen die door Fryslân foar de Wyn als ‘A-plan’ zijn bestempeld eigenlijk wel eens hebben bekeken? 

‘A-plan’ betekent zoveel als: kansrijk, voldoende aan harde eisen, geselecteerd in een zorgvuldig proces, plannen met draagvlak ook. Allemaal kwalificaties die Fryslân foar de Wyn zelf geeft aan haar A-lijst. Bij nadere beschouwing blijken dat echter kletspraatjes te zijn. Ook als het gaat om sanering van verspreide oude molens. 

Ga maar na. Windpark A7: geen sanering, slechts opschaling en uitbreiding. Windpark Beabuorren: geen sanering, slechts opschaling en uitbreiding. Windpark Harinxma: idem. Windpark De Bjirmen: idem. Windpark Littenseradiel: geen afspraken over sanering. Dat zijn zo vijf grote windturbineplannen met A-status waarvan met één blik op de ingediende aanvraagformulieren kan worden geconstateerd dat ze de overtuiging van Tjerk Voigt logenstraffen. 

Tja, wat moet je dan concluderen? De Statenfractie van de PvdA bewijst lippendienst aan Anita Andriesen, maar in werkelijkheid brengt ze het goud van Fryslân naar de lommerd.


.