Provinciale politiek in een parallel universum

Provinciale Staten van Fryslân hebben gisteren in grote meerderheid besloten tot het plaatsen van 530,5 megawatt aan windenergie in Fryslân met als belangrijkste argument dat investeren in windenergie goed is voor het milieu. Windenergie maakt volgens Provinciale Staten een noodzakelijk onderdeel uit van een ,,duurzame energiemix” die ertoe moet leiden dat Fryslân in 2023 zo’n 16 procent van zijn energiebehoefte haalt uit windenergie, zonne-energie en andere niet-fossiele energiebronnen. 

Deze politieke doelstellingen wegen voor Provinciale Staten blijkbaar zwaarder dan concrete natuurbelangen, landschapsbelangen en (andere) belangen van burgers, zoals daar zijn het gevrijwaard blijven van overlast, waardevermindering van bezit en bijvoorbeeld ook van een onnodig hoge belastingdruk. 

Je zou dus zeggen dat er onder bovengenoemde politieke doelstellingen een ijzersterk verhaal ligt. Dat het onomstotelijk is aangetoond dat windenergie belangrijk bijdraagt aan milieudoelstellingen. En dat die doelstellingen niet op een andere, wellicht effectievere en goedkopere manier kunnen worden bereikt. Het gekke is nu: dat ís niet zo. Dat verhaal is nergens te vinden. Hoogstwaarschijnlijk is eerder het tegendeel het geval: windenergie draagt níet noemenswaardig bij aan de gewenste CO2-uitstootreductie, windenergie kost onevenredig veel overheidsgeld en is zonder massieve subsidiëring niet levensvatbaar. En inderdaad, er zijn véél effectievere manieren om onze afhankelijkheid van fossiele energiebronnen terug te dringen. 

Wij worden met andere woorden bestuurd, niet door politici die de beste beslissingen proberen te nemen voor de bevolking die ze voor dat doel heeft gekozen en aangesteld, maar door managers die uit hoofde van hun bestuurlijke en partijpolitieke functie in een ,,politiek product” geloven, en die hun kiezers dat product koste wat het kost door de strot douwen. Geen wonder dat de opkomst bij de volgende verkiezingen wéér lager zal zijn dan bij de vorige.

Verwacht overigens geen heil van regionale media in dezen. Geheel conform de geest van de tijd stellen zij zich tevreden met de rol van manager in publieke discussies, en beperken zij zichzelf tot verslaggevers en podiumbieders aan opinie- en commentaargevers. Zélf een kwestie uitpluizen is er niet meer bij; de regionale onderzoeksjournalistiek is morsdood, wegbezuinigd, kapot. Bij de nieuwe rol van (traditionele) media past, zoals Rob Wijnberg onlangs schreef, het idee van de ,,waarheid als product" en de journalist als marketeer.  

De Friese provinciale politiek heeft gisteren weer eens bewezen in een parallel universum te leven waarin niet de democratie, maar het symbool, het totem centraal staat. De windturbine is het dode levensteken van een even allesoverheersende als meedogenloze ,,do something”-mentaliteit als het om ,,duurzaam" gaat, waartegen nog maar weinig politici en opiniemakers zich durven te verzetten. 

Het is daarom hoog tijd dat de bevolking zelf onze politici realiteitszin bijbrengt. Over de manieren waarop dat zou kunnen, zal de komende tijd moeten worden nagedacht. 


.