dinsdag 29 oktober 2019

Slauerhoff, 'Ferfal'

Ferfal 

Suver alle fûgels fleagen, 
Leech stiet it fjild, der swimt gjin fisk mear yn ’e sleat. 
Ik haw neat mear foar eagen 
Om myn tinzen ôf te lieden fan ’e dead. 

De sinne sinkt wei yn ’e West, 
Yn damp; ’k fiel alle dagen de waarmte mind’rjen. 
Mar in pear sweltsjes bouwe noch in nêst. 
Bliuwe dy trou en mei my oerwint’rjen? 

In skerpe wyn waait út ’e East; 
Wei binn’ de nachtegalen. 
Mar is de trou fan swellen dy’t oars ivich dwale 
Gjin treast? 

Ik kom nei-oan, sy fleane net op, 
Sy bliuwe, binne twongen: 
Sy binne kerte, amperoan de strop 
Fan ’e fûgeler ûntsprongen.

Yn myn hûs oan ’t keale fjild, yn it blêdleaze wâld, 
Oan de beferzen sleat, 
Yn dizze omkriten wurd ik sjendereagen âld. 
Myn neiste buorman is de dead. 

Gedichten meitsje ik net mear. 
Ik doch oars net as help de swellen yn har striid. 
Myn sykte is fierhinne en nimt gjin goede kear, 
Mar miskien helje sy noch de maitiid. 

(Po Tsju I) 

Verval 

Bijna alle vogels zijn gevlogen, 
Leeg staan de velden, er zwemt geen vis meer in de sloot. 
Ik heb niets meer voor ogen 
Om mijn gedachten af te leiden van de dood. 

De zon zinkt weg in ’t West, 
In mist; ’k voel iedere dag de warmte minderen. 
Maar een paar zwaluwen bouwen nog een nest. 
Blijven zij trouw en met mij overwinteren? 

Een scherpe wind waait uit het Oost; 
Weg zijn de nachtegalen. 
Maar is de trouw der zwaluwen die anders eeuwig dwalen 
Geen troost? 

Ik kom nabij, zij vliegen niet op, 
Zij blijven, noodgedwongen: 
Gekortwiekt zijn ze, nauwelijks de strop 
Van de vogelaar ontsprongen. 

In mijn koud huis aan ’t kale veld, in het ontloofde woud, 
Aan de bevroren sloot, 
In deze omgeving word ik zienderogen oud. 
Mijn naaste buurman is de dood. 

Gedichten maak ik niet meer. 
Ik doe niets dan de zwaluwen voedsel brengen. 
Mijn ziekte is vergevorderd en neemt geen goede keer, 
Maar misschien halen zij nog de lente. 

(Po Tsju I)

.

zondag 6 oktober 2019

Et Ysvermaak van Wullem en Tryn

wyze: Kaatje kom aan! 

Tryn op 'e baan! Blyf der niet staan! 
't Mot ommes nou op in reedrijen gaan! 
Ouwen bij 't vuur en et jongfolk an 't rijen, 
Dan kin men winters wel maitydsfleur krije. 
Tryn op 'e baan! Blyf der niet staan! 

Wullem, wees wys! Ik op it ys? 
'k Won ommes nooit niet op reden en prys!
'k Kin der niet teugen; ik raak uut 'e lyken; 
Steek ik van wal of dan mot ik bezwyke. 
Wullem wees wys! Ik op it ys? 
'k Stelde mij bloot voor en hoopen gegnys. 

Tryn op 'e baan! Blyf der niet staan! 
Kom maar; mij denkt et zel heel wel goed gaan. 
Knypt dij de reed, ik verbyn dij de touwen; 
Kiste niet staan bly', dan ze 'k dij wel houwe. 
Tryn op 'e baan! Blyf der niet staan! 
Ja man! ik zien 't al, et zel maar an gaan. 

.
Net-katalogisearre hânskrift yn it Waling Dykstra-argyf by Tresoar, ien A4, op de oare kant 'De oue griep', datearre novimber 1839.