Amtlike bemuoisucht. In foarbyld.
Op 1 july dit jier is de nije ‘Subsydzjeregeling Kultuer en Mienskip Fryslân’ troch Deputearre Steaten fêststeld. Nij dêryn is ûnder mear in regeling foar de subsidiearring fan oersettingen. Nij dêryn is ek de eask dat in keunstner – yn dit gefal in oersetter – lid wêze moat fan in beropsgroepfertsjintwurdigjende organisaasje. Allinnich dy oersettingen kinne subsidiearre wurde, wêrfan’t de oersetter ,,een bij het Nederlands Genootschap van Vertalers aangesloten vertaler” is.
Moai dat de provinsje oersettingen subsidiearje wol. Minder moai dat der ynienen in folslein belachelike eask út de amtlike hege hoed tovere wurdt.
Om subsydzje te krijen foar in dichtbondel, roman, ferhalebondel of esseebondel hoecht de keunstner yn kwestje nammentlik helendal nearne lid fan te wêzen. De iennichste eask foar provinsjale subsydzje is dêr dat de útjefte dien wurdt troch in by de provinsje goed bekend steande cq. registrearre útjouwer. Dy soarget ommers wol foar de kwaliteitshifking.
Wêrom moat de provinsje dan no ynienen foar oersettingen in soart eigen Berufsverbot ynstelle? Unbegryplik. Koartsein, prachtich, dizze nije mooglikheid, mar artikel 2.2.7 kêst 1 moat sa gau mooglik skrast wurde.
Hjir is de nije regeling te lêzen.
.
Oersetten is in fak datst leare kinst. De Nederlânske literatuer kent hele goeie oersetters en oersetsters. Troch harren kin no wrâldwiid dy Nederlânske literatuer lêzen wurde. Dy offisjele oersetters krije subsydzje fan it Letterenfonds. Ik begryp dat de Fryske literatuer no ek dy metoade tapasse wol - KWALITEIT bringe.
BeantwoordenVerwijderenNeffens my kin der neat op tsjin wêze. Allinne, we moatte mear diplomerarre oersetters hawwe.
It foarbyld fan LEAFDEDEA, dat yn de Nederlânske oersetting folslein tramtearre is, soe al in reden wêze moatte om de profesjonele kant te kiezen. Yn it algemien binne de oersettings Frysk - Nederlânsk matich oant min, dy fan it Nederlânsk nei it Frysk ek net sterk, en al dy oare dy't net troch native speakers oersetten binne kinne faak gjin besjen lije.
It ferkeapjen fan de Fryske literatuer nei oare talen hat mei kwalittative oersettings te krijen. Oant no hat dy ferkeappolityk troch it amateurisme gjin of hast gjin sukses hân.
Ik bin bliid mei dizze ûntwikkeling - utjouwers sille oersetters betelje moatte (mei help fan de Provinsje). Dit is de kâns om ut dy fisieuze sirkel te kommen.
Sorry, Josse, dat is mei jo wolnimmen ûnsin. Dichtsje en romanskriuwe is ek in fak, dêr komme wy ek prutsers en betûfte skriuwers tsjin. De oerheid moat mooglikheden skeppe, de útfiering is oan de útjouwer. As der in min oerset boek op 'e merk ferskynt, leit dat oan mar ien ynstânsje, en dat is de útjouwer. It espeltsje kultueramtners op it provinsjehûs hat spitigernôch oanstriid en meitsje himsels belangriker as goed is foar de kultuer.
BeantwoordenVerwijderen(...) Mei de amtlike oersettersregelingen jout de provinsje in monopoalje wei oan in lyts espeltsje ‘profesjonele’ oersetters dat har dwaande hâldt mei it oersetten fan it Frysk nei it Nederlânsk en oarsom. Dat hantsjefol wurdt à la it romrofte ôftelrymke fan de ‘tien kleine negertjes’ noch wer lytser as it bgl. om it dielterrein fan de poëzy giet. Oftewol: de kâns en it gefaar op kwaliteitsbedjêr wurdt der inkeld mar grutter op. Sjoch ek: http://eeltsjehettinga.nl/de-fermonopolisearring-fan-it-oersetten/
BeantwoordenVerwijderen