Earste sonate

1 
Dyn begjin, do witst it net. Dyn mem en ik, 
sa’t wy songen, sa’t wy net earder songen, 
yn dat flatappartemint yn dy bûtenwyk, 
dêr’t om it hurdsje de stroom útfoel 
fanwege besparringen en bombardeminten. 
Under ús lieten droanen driigjende bromtoanen 
fan de oarloch, dy’t wie, dy’t west hie. 
Taksysjauffeurs harren turbofolk 
wie dyn begjinnersmuzyk. 

En hoe’t, nachts let, de tonger en de pine 
fan in folk as storein it plein oer waaiden; 
hoe swier de bassen klonken fan it ferline. 


2 
Mei sulver en koper besloegen sigeuners 
de mei stof bedutsen strjitten fan ’e simmerstêd,
yn sliep op in berchrêch, útprotsjend
fan sulver en koper. Tableau de la troupe:
de snor fan in fioelist, in pjut mei in wiet each.
Yn de wente fan dyn pake en beppe 
fertelde it wetter yn de ferwaarmingsbuizen 
fan switterich wurk. Fan Turken en Tito. 

Achter de kym song it lân fan oarsprong. 
De reade paprika’s yn de bakoven knapten 
samar iepen, en it baargefleis waard schnitzelslein 
mei koarte, hammerjende slaggen. 


3 
‘California Dreamin’’, tûzen kilometer fierder. 
It troaike yn ’e tún mei de skommelstoel, 
it hong de buorlju oan ’e noas en it struts 
by dyn maxicosi lâns yn de MacDonald’s. 
Serviërs en Amerikanen binne gjin freonen. 
Serviërs en Nederlanners doe ek net mear. 
Dat konsert fan harsensskraabjen, hoe bist derút 
kaam – it paad bjuster, fertrouwen ferlern? 
Gelokkich is it dy, jierren letter, net oan te sjen. 

It spyt my, jonge, dat wy langer net songen 
doe’t dyn earen om in dream sochten en dyn 
heit en mem te sparteljen oan twa spikers hongen. 


4 
Yn elk fan dyn streken, by al dyn stoppen, 
hear ik de lette gershipperkes troch it fjild gean, 
wylst de sinne sakket en it bitterswiete
liet siket om in frijersfeint, sittend op in hikke. 
Achter de ruten fan it koepeltsjerkje 
baarnt in burd kleuren mei in kearske, 
slacht wiereek oer it doopfet, en in tel letter 
stelt immen myn laptop by de berneopfang. 

Ut krusen en mollen bestiet dyn taal, 
mines út twa- en trijelûden te min.
De wrâld draait troch; ik kin inkeld hoopje 
datst oait it noateskrift lêst fan dyn begjin.



.