"Het is stil in de grote, met zand bestrooide zaal van het WTC Expo. Rondom zijn tribunes gebouwd; een podium is ingericht vlak voor een meters breed videoscherm. Geel, blauw, rood, paars licht glijdt in grillige patronen over de zandvloer. ,,Okee, laten we het doen. Okay, let’s do it”, klinkt vanaf een van de tribunes tweetalig de stem van regisseur Jos Thie. Nynke Laverman repeteert een van haar liederen, met percussie van Sytze Pruiksma. Dan komen er twee prachtige Friese paarden uit de coulissen stappen, met op hun ruggen de Franse berijders Camille en Manolo van Théâtre du Centaure. Op het ritme van de muziek voeren ruiters en paarden een paringsdans uit, zo lijkt het. Ritmisch en elegant draaien ze om elkaar heen."
Goeie Abe,
BeantwoordenVerwijderenik haw eins neat mei hynders, mar no't ik dwaande bin mei it werlêzen fan it folsleine wurk fan Adriaan Roland Holst - ik haw ferline jier in moanne yn syn hûs sitten yn Bergen - kom ik by him heel wat hynders tsjin. Ik wol it wurk fan Roland Holst brûke yn in nij projekt, utsein de hynders.
Hy studearre ea yn Oxford Keltyske letteren, en hat dêrtroch de mytyske wrâld fan de Kelten goed kennen leard. Alsa ek de hynders - wyt, swart, brun, en fierder yn allerhande utfiering, en/of kreaasje
Asto belutsen bist by dat 'Faderpaardkonsept' soe it faaks nijsgjirrich wêze en lês de Prins fan de Dichters nochris.
Syn hynders wurde mytyske wûnders fan potinsje en graasje. It summum fan bewegende Estetyk.
Ha Josse, ik bin der fierder net by belutsen hear, ha inkeld mar in foarstik skreaun foar it FD. Nimt net wei dat it altyd de muoite wurdich is om wer ris wurk fan ARH te lêzen!
BeantwoordenVerwijderen