Hee, pake Abe is ek troch de krante ûntdutsen. Teake Oppewal hat sneon in lêzing hâlden oer famyljerelaasjes yn de Fryske literatuer en op ien of oare wize kamen myn pake, stoarn yn 1996, en ik dêr ek yn foar. Sietse de Vries fan de LC docht ferslach:
“De enkele jaren geleden opgestane dichter Abe de Vries bleek onverwacht een grootvader te hebben die ooit als conferencier op bruiloften optrad. Oppewal was er achter gekomen doordat grootvader en kleinzoon hun voor- en achternaam delen. ‘Hjir sjogge jo oars ek wer it moaie fan dy gewoante om bern nei har pake of beppe te neamen’.”
Dat ‘enkele jaren geleden opgestane’ is grif in grapke fan Sietse, mar ik wol him wol even byljochtsje oer pake. Dy hie nammentlik yn de jierren ’50 in lyts kabaretselskip mei twa sjongeressen en in akkordeonist út Harns, en hy dêr dan as smoutprater en foarsjonger by. De optredens bleaune net beheind ta brulloften; se ha ek yn Drachten en Warns wol west. Mear ha ik der net fan achterhelje kinnen.
It wie de tiid dat er behalve boere-arbeider ek kafeehâlder wie yn Winaam. De ûnderfining op it poadium koe pake goed brûke yn syn lettere wurk as opropper foar in pear notarissen út Frjentsjer en omkriten, dêr’t guon âldere minsken him miskien noch wol fan kenne sille.
Pake Abe waard berne yn Doanjum yn 1904, ferlear syn heit as jonkje al en syn broer doe’t er yn ’e tweintich wie. In lytse man mei in grutte stim, altyd fleurich en fluitsjend en sjongend, helle beppe Klaske as jongfaam út Alde Leie wei en mei de húsried op in wein gie it nei Salwerd: de earste arbeidersbaan by in boer.
It fierdere libben sil ik hjir net oer útwije, mar oer dat plak fan saniis ha ik in fers skreaun, op 17 juny publisearre op seedyksterfeartfisk. Miskien dat Teake ek troch dat fers (‘Pardon my French’ 3: ‘It oerset’) op it spoar fan pake Abe kaam is. In foto fan him as bôlesuteler foar in bakker yn Harns stiet yn in fitrine fan de Gysbert Japiksseal yn Tresoar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten