Sûnder oerlis, diskusje of sicht op alternativen lûke Deputearre Steaten har fierhinne werom út it Frysk-literêr prizebelied. Dat is net allinnich bestjoerlik frijwat ûnbehoarlik, it is ek in histoarysk en polityk fersin. Moarn yn it Friesch Dagblad myn opinystik 'Literêre prizen: toppen fan iisbergen':
"Earst efkes in ferhaaltsje. 'Toen in 1943 de helft van zijn pension op de Haarlemse Dreef door een bom werd weggeslagen en de bewoners uit het resterende gedeelte in paniek en bovendien in pyjama de straat opvlogen, wachtte men een kwartier lang vergeefs op dr. K.J.L. Alberdingk Thijm. Deze verscheen ten slotte geheel gekleed in de deuropening en baande zich minzaam groetend een weg door de ontstelde menigte, daarbij opmerkend dat het kil was voor de tijd van het jaar.'
It is in amusante anekdoate fan Godfried Bomans. As ik no dat bombardearre pensjon ferfang troch it Frysk literêr prizebelied, en dr. Thijm troch de Fryske skriuwers. Hoe sille dy skriuwers de skodoar fan Tresoar útrinne, freedtemiddei, as de alderlêste útrikking fan de Obe Postmapriis foar oersettingen en de Fedde Schurerpriis foar debuten achter de rêch is? Net út it lykwicht te krijen, lykas dr. Thijm? Of fertrietlik en opstannich, om’t de kealslach yn literatuer en lêzen gjin ein liket te hawwen?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten