Martsje

Dêr, op dat plak, 
wat achterôf en wat fansiden, 
stie in beam, of eins 
wie ‘t earder in beamke, 
stiltsjes yn it skaad te stean 
fan altyd grutte wolken, 
oeral grutte beammen. 

En no’t ik it paad wer gean 
troch de jierren, by de arbeidershuzen del, 
lâns it keatsfjild en de molkfardersfeart, 
yn it ljocht fan slachtmoanne en iisbaan, 

seit oan de kjelle buorren 
de toerklok de tiid, 
en hâld ik ho

op datselde plak, 
wat achterôf en wat fansiden, 
dêr’t it beamke stie
fol mei fûgels -




[Martsje Rutten, 1965-2014]