zondag 30 september 2012
zaterdag 29 september 2012
vrijdag 28 september 2012
Chrétien Breukers over 'Een warm wak altijd'
Aan jouw raam, in laat november, kleven fossiele structuren,
fraaie berichten van mijn ijs in de nacht. Meisje, wat
gun ik jou een roze eenhoorn op je tweezits, en mij
wat ijsbaanlicht op de bevroren beelden. Een kus
op de moldijk, een reis naar de zuid, een warm wak altijd.
Geen wereld nu in de winter. Wonderlijk waren
onze ademwolken in de etalageruiten, die dag
in de nieuwe stad, het jaar ’83. Twee Simple Minds
die ’s avonds dansten bij Jansen in de Handboogstraat.
Mijn eerste new wave was voor jou, ik tekende een
omslag, schreef daar Big Sleep op en las Lodeizen;
voortaan was ik jouw dichter. Nu ik ben weggekropen,
een vreemde kwaal onder de leden in een vinexwijk,
nu ik voor de zoveelste keer zag hoe de populieren
aan de oever van de sloot spiernaakt in een week waren,
moet ik denken aan het zwanenei, de explosie
in je hand. Een knal in lentetijd. Maar kon ik dromen,
ik waste je burn-out als dat struif ooit van je wang.
Als je bij het lege strandpaviljoen weer alleen loopt,
uitkijkt over de grijze wadden waar onze moeders varen,
als de nevels straks op je af zullen drijven, en de wind
wacht, laat mij dan een hemel voor je openleggen,
blauw, blauwwit, met wat cumulus boven grasland in mei.
Geen wereld nu in de winter. De slaap kruipt opnieuw
wreed nader dan mij lief is, dus hier drink ik nou
mijn laatste glas Pink Grapefruit leeg. Geen sms’je
op mijn mobiel en dood de telefoon. Niets doet het,
wil het, zal het, moet het, maar hoe zouden wij twee anderen
worden dan we waren, toen ik ons witter schreef dan eerste sneeuw.
*
Wie opgegroeid is in de jaren tachtig van de vorige eeuw, kent de Simple Minds. Een in die tijd wereldberoemde popgroep die zich als een schimmel had vastgezet in de hitlijsten. Wat muziek betreft aparte tijden, met The Smiths en The Cure en een nog piepjong U2, en met een hele rits new wave-bandjes.
Aan mij ging het allemaal voorbij, ik wist van popmuziek net zo veel als van kaatseballen, maar Abe de Vries schrijft met dit ‘Een warm wak altijd’ een echt tijdsgedicht, waarin ik de sfeer van de jaren tachtig helemaal terugvind. Dat is overigens niet helemaal waar; ik zie er met terugwerkende kracht iets in, dat de sfeer van toen (die ik niet zo heb ondergaan) zou kúnnen zijn. De Vries, een Fries dichter en essayist, werpt zich in dit gedicht op als de romanticus uit de jaren tachtig, de tijd van de donkere kleren, donkere muziek, de tijd van werkeloosheid en crisis. Hij is die inborst al die jaren blijkbaar niet kwijtgeraakt, al zijn de illusies die hij had nu wel zo’n beetje verdwenen.
Hij zit met een glaasje fruitsap in een vinexwijk terug te denken aan vroeger. Maar het levert regels op die zingen zoals Jim Kerr nooit heeft kunnen zingen.
===
(Bron: FaceBook)
fraaie berichten van mijn ijs in de nacht. Meisje, wat
gun ik jou een roze eenhoorn op je tweezits, en mij
wat ijsbaanlicht op de bevroren beelden. Een kus
op de moldijk, een reis naar de zuid, een warm wak altijd.
Geen wereld nu in de winter. Wonderlijk waren
onze ademwolken in de etalageruiten, die dag
in de nieuwe stad, het jaar ’83. Twee Simple Minds
die ’s avonds dansten bij Jansen in de Handboogstraat.
Mijn eerste new wave was voor jou, ik tekende een
omslag, schreef daar Big Sleep op en las Lodeizen;
voortaan was ik jouw dichter. Nu ik ben weggekropen,
een vreemde kwaal onder de leden in een vinexwijk,
nu ik voor de zoveelste keer zag hoe de populieren
aan de oever van de sloot spiernaakt in een week waren,
moet ik denken aan het zwanenei, de explosie
in je hand. Een knal in lentetijd. Maar kon ik dromen,
ik waste je burn-out als dat struif ooit van je wang.
Als je bij het lege strandpaviljoen weer alleen loopt,
uitkijkt over de grijze wadden waar onze moeders varen,
als de nevels straks op je af zullen drijven, en de wind
wacht, laat mij dan een hemel voor je openleggen,
blauw, blauwwit, met wat cumulus boven grasland in mei.
Geen wereld nu in de winter. De slaap kruipt opnieuw
wreed nader dan mij lief is, dus hier drink ik nou
mijn laatste glas Pink Grapefruit leeg. Geen sms’je
op mijn mobiel en dood de telefoon. Niets doet het,
wil het, zal het, moet het, maar hoe zouden wij twee anderen
worden dan we waren, toen ik ons witter schreef dan eerste sneeuw.
*
Wie opgegroeid is in de jaren tachtig van de vorige eeuw, kent de Simple Minds. Een in die tijd wereldberoemde popgroep die zich als een schimmel had vastgezet in de hitlijsten. Wat muziek betreft aparte tijden, met The Smiths en The Cure en een nog piepjong U2, en met een hele rits new wave-bandjes.
Aan mij ging het allemaal voorbij, ik wist van popmuziek net zo veel als van kaatseballen, maar Abe de Vries schrijft met dit ‘Een warm wak altijd’ een echt tijdsgedicht, waarin ik de sfeer van de jaren tachtig helemaal terugvind. Dat is overigens niet helemaal waar; ik zie er met terugwerkende kracht iets in, dat de sfeer van toen (die ik niet zo heb ondergaan) zou kúnnen zijn. De Vries, een Fries dichter en essayist, werpt zich in dit gedicht op als de romanticus uit de jaren tachtig, de tijd van de donkere kleren, donkere muziek, de tijd van werkeloosheid en crisis. Hij is die inborst al die jaren blijkbaar niet kwijtgeraakt, al zijn de illusies die hij had nu wel zo’n beetje verdwenen.
Hij zit met een glaasje fruitsap in een vinexwijk terug te denken aan vroeger. Maar het levert regels op die zingen zoals Jim Kerr nooit heeft kunnen zingen.
===
(Bron: FaceBook)
donderdag 27 september 2012
woensdag 26 september 2012
dinsdag 25 september 2012
Tim op Internationaal Kamermuziekfestival Den Haag
Herman Rosenberg, ‘Tango’s bij Twynstra’, AD/Haagsche Courant, 17 september 2012, opende zijn recensie over het Internationaal Kamermuziekfestival Den Haag (16 september) met Tim:
“Twaalf jaar is hij, maar hij speelt Mozart, Schubert en Kreisler als een volwassen kerel. Tim de Vries uit Zaandam – donkere ogen, blond haar tot op de schouders – weet precies wat hij wil. ‘Nog twee jaar op de Jonge Talenten-afdeling van het Utrechts Conservatorium en dan naar Amerika,’ zegt hij, na afloop van zijn optreden in de sfeervolle 19e-eeuwse muziekkamer van de familie Van Welie aan de Prinses Mariestraat.
Eerst wil hij gaan studeren in Philadelphia en dan verder aan de Juilliard School of Music in New York. Geen van de aanwezigen twijfelt eraan dat het hem gaat lukken, want de jongen is uitzonderlijk getalenteerd.” (..)
“Twaalf jaar is hij, maar hij speelt Mozart, Schubert en Kreisler als een volwassen kerel. Tim de Vries uit Zaandam – donkere ogen, blond haar tot op de schouders – weet precies wat hij wil. ‘Nog twee jaar op de Jonge Talenten-afdeling van het Utrechts Conservatorium en dan naar Amerika,’ zegt hij, na afloop van zijn optreden in de sfeervolle 19e-eeuwse muziekkamer van de familie Van Welie aan de Prinses Mariestraat.
Eerst wil hij gaan studeren in Philadelphia en dan verder aan de Juilliard School of Music in New York. Geen van de aanwezigen twijfelt eraan dat het hem gaat lukken, want de jongen is uitzonderlijk getalenteerd.” (..)
Moarn yn it Friesch Dagblad: It wurk oan de WaadKorridor begjint
"Noch dizze moanne sil út ein set wurde mei it wurk oan de WaadKorridor. Ein septimber sil oannimmer Dreamwurk Putsjes BV út Ingelum begjinne mei de oanlis fan it langferwachte nije, fjouwerbaans ferkearskanaal fan Bitgum nei it buorskip Koehoal boppe Tsjummearum. De oanlis fan in dûbele spoar- en autotunnel nei It Amelân is it plende ferfolch. By de realisaasje fan de dyk wurde bulten bedriuwen út de gemeenten yn kwesty ynset. Ek wurde kwetsbere groepen op de arbeidsmerk belutsen by it wurk yn de betonbou."
maandag 24 september 2012
Hjoed yn it Friesch Dagblad: Ekspedysje Laaksum
"Laaksum is natuurlijk een wonder en een uitermate geschikte ‘plek van herinnering’ voor de kunstcommercie. Kunst, geschiedenis en landschap komen er gezegend bij elkaar. Het inmiddels oude, scheefhangende vishok is vereeuwigd door de schilder Willem van Althuis, het haventje herbergt nooit meer dan één vissersboot. En er is een snackbar, waar elke plank scheef is getimmerd en de broodjes bal prima smaken."
zondag 23 september 2012
zaterdag 22 september 2012
vrijdag 21 september 2012
Judas - Heaven On Their Minds
You've started to believe
The things they say of you.
You really do believe
This talk of God is true.
And all the good you've done
Will soon get swept away.
You've begun to matter more
Than the things you say.
donderdag 20 september 2012
woensdag 19 september 2012
dinsdag 18 september 2012
maandag 17 september 2012
Woansdei yn it Friesch Dagblad: 'Er is maar één goed mens' - fraachpetear mei David Eugene Edwards
Jouw kunst komt niet uit een centrum of een dominante cultuur, niet uit New York. Maar uit de regio, Colorado, uit een reële en mentale periferie.
"Ik denk daar niet echt over na. Ik bedoel, er zijn zoveel bands. Muziek verandert elke dag. En kan ook met een afwijkende bedoeling worden gemaakt. Muziek maken is makkelijker geworden, met alle electronica en computers. Al die verschillende stijlen, folk, bluegrass, rock, ik bedoel, er zijn véél mensen die muziek maken! Maar inderdaad, we zijn niet zo populair in plaatsen die ‘hip’ zijn, in New York City, Londen, zelfs niet in Parijs. We doen het daar aardig, maar de kranten schrijven niet over ons. Men wil niet worden geassocieerd met de onderwerpen waar ik het over heb."
Omdat je een christelijke boodschap hebt?
"Ja."
Woansdei yn it Friesch Dagblad: Beweging sûnder sifers
"Opfallend is it ûntbrekken fan sifers yn ferhalen oer selsbestjoer. Ik woe foarsichtich freegje oft it ek mooglik is dat Fryslân profitearre hat, en noch altyd in soel wyntsje yn ’e rêch fielt, fan de Nederlânske jildmasines yn it westen fan it lân. En hoe’t it dan moat as dat ynfús ferstoppe rekket. Of moat it sifermjittich heil inkeld komme fan in ynterfryske cq. Grinslanner gasbel?"
zondag 16 september 2012
vrijdag 14 september 2012
woensdag 12 september 2012
dinsdag 11 september 2012
Moarn yn it Friesch Dagblad: Baas oer eigen boek
"Dan kin in skriuwer sels beslute wat er docht mei it jild dat beskikber is foar in boekpublikaasje. Hy kin kieze foar in keale útjefte sûnder al tefolle tûters en bellen en it restant fan de sinten nei eigen goedtinken útjaan. Hy kin ûnderhannelje mei útjouwers en foarmjouwers ensafierderhinne. Hy wurdt mei oare wurden baas oer eigen boek."
zondag 9 september 2012
Abonneren op:
Posts (Atom)