Pardon my French

1

Utliend

Taal is gjin medium.
Taal is in jonkje fan 10 op fioel.

It is in jonkje fan 9 dat seit:
“Papa, je moet komen,
het is buitengewoon zonnig in Zaandam.”

It is in famke fan 8,
se sil nei de stjerren ta yn in sjitstoel.
It is in famke fan 7,
planeten ite út har hân.

Taal is in heit fan 6,
hy snoarket en sliept djip fannacht.
Sûnder namme wol in mem fan 5,
fertriet en safolle leafde yn it liif.

Gelyk hat in beppe fan 4, dy’t seit:
“Abe, moatst ris hearre,
taal kin net stjerre.”

Wiis is in pake fan 3:
“Taal is in neibliuwer,
in strykjildskriuwer.”

Tûk in oerpake fan 2:
“Taal, bêst jonge, fan wa?”

Ferstoarn is in oerbeppe fan 1.
Se song.
Har healsliten ark hat my te lien.




2

Mei tiid te min

Wat soest my jaan, steande yn it weetfjild fan myn jierren,
as ik de roeken net klimmen sjen koe ûnder de blauwe loft

en de seedyk lei net om my hinne, en alles wat kearing is
wachte op de klokslach fan in nije grammatika

en as Douwe de baargen net yn ’e griper hingjen sjen wol,
seit syn heit, sil er der hurder oan lûke moatte as ferline jier

en de terskers binne in fjild fier fuort, it is in kwestje fan tiid
mei tiid te min om de ferliezen te heinen, fierstente min

sinne op ’e bealch maat, do moatst dy opskerpje, it is simmer
earst, letter kinst noch bûge foar it waaien en in reis begjinne

asto de leafde net hiest




3

It oerset

                            Abe de Vries (1904-1996)

Elke reis begjint oait, ergens. Dizze begûn yn Bitgum
yn 1870, ik nim oan mei in frij houlik, doe 9 bern mar 4 dea.
Eins seit dat alles. Wa wit it adres net fan it fertriet?

Seit de boadskipper, net de makker:

"Folle letter wie der in hynder-en-wein tippel
nei Kingmatille op Alde Maaie,
mar wat jier krekt, leit yn ’t kanaal.
Foar al wat ûnderweis is nei syn skepper
by nacht fart dêr in pontsje fan wâl nei wâl,
oant deibegjin wer rauwe molke bringt,
in kertierke slaanderij en in swiersettige laits,
moed sammelje foar it hûnefretten.
Pardon my French.
Foarútgong? Hoe hâldt in minsk it 91 jier lang fol?
Libben dreech, grapkes licht en altyd sjonge
fan Nikkelen Nelis en héla Minekes de Orgelman.
Oproppe op boelguodden.
Opsnije yn boppesealtsjes fol strykjildskriuwers.
Ferjit net: yn my koe it wurd skûlje en wie it feilich.
Komelker, ierdappeldoller, bôlesuteler,
lytse man mei grutte stim,
smoutprater oan elk syn doar,
smookte Van Nelle swiere shag en Agio's minne sigaren
fan bêste keardels, kroechbaas, menhear notaris!
En de earderen, mei de âldere papieren,
panderje al nei it oerset om dy oan te sizzen:
dichters binne opfolgers, do bist ús opfolger, hjir hast de brot."

*
Ja, dat sil allegear wol, pake, mar hoe moat it dan
no’t de –




.