Moarn fansels wer in Skroeier yn it Friesch Dagblad, diskear oer in mooglike staveringswiziging op kommendewei. In tal taalwittenskippers fan de Fryske Akademy tinkt dêr oer nei. Fia it appelhôf hearre wy al sizzen dat de Afûk syn learboekjes oanpasse sil. Mar Provinsjale Steaten tinke hooplik wol twa kear nei foar’t se beslute dat it allegear wer oars moat mei de –u’s en de –û’s:
"(..) De fraach dêr’t de gearstallers [fan it Fryske ‘groene boekje’ – AdV] foar stean, is oft de ‘û’- en ‘oe’-regel út 1945 no wer op ’e nij fêststeld wurde moat. Of moat de besteande praktyk sanksjonearre wurde? Moatte de lesboekjes fan de Afûk miskien oanpast? Provinsjale Steaten hawwe it foech om dat te besluten.
It liket my gjin goed plan ta. Dat in stavering net folslein basearre wurdt op konsekwinte regels, wêrom is dat slim? Taalbrûkers binne prima by steat en werken útsûnderingen. En dy’t in taal leare wol, wit dat er sa út en troch in rychje útsûnderingen deryn stampe moat. It iennichste werklike alternatyf is in folslein fonetyske stavering, lykas yn it ferline wol útsteld is troch skriuwer en taalkundige Trinus Riemersma. Mar te min woene dêr in bek op sette. Frysk grien boekje of net, de Afûk moat syn lesboekjes mar moai sa litte."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten