tag:blogger.com,1999:blog-6727288807134909482.post2694341478622353762..comments2024-02-03T14:16:32.612-08:00Comments on seedyksterfeartfisk: Sint-Martensfjoer 1930Abe de Vrieshttp://www.blogger.com/profile/16435467263188078678noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-6727288807134909482.post-30026543779579129752012-11-24T15:34:45.606-08:002012-11-24T15:34:45.606-08:00aurora borealis
Hoe't it begûn – in hast net ...aurora borealis<br /><br />Hoe't it begûn – in hast net te bespeuren ferkleuring,<br />in wolkje as in manljushân, mar no net<br />opstiigjend út 'e see, fan ergens yn de lege,<br />iiskâlde poalnacht boppe ús tusken de stjerren<br />in flek. Wy seagen der fan op, sa oars as<br />boppe de krúswegen thús in neongloede,<br />en nuver, wy seagen de stjerren der noch trochhinne.<br /><br />Hurd groeide dan dy flek út ta in brede,<br />de romte oerspannende gielgriene bân,<br />him útrekkend, omkrôljend, wjukkelwynderjend<br />in baaier dy't gjin ljoch joech, it ljocht wíe,<br />in wale fan strielen dy't it tsjuster tsjuster liet.<br />It griep ús oan, dat sil 'k dy fertelle, wy,<br />yn ús waarmste klean en, it wie net te hurdzjen<br />en bliuw stean, lizzend op it achterdek<br />– it skip fear kalm tusken kust en eilân troch –,<br />wy tochten ‘sjen is de siele, is nei de stjerren sjen<br />en dêrhinne stadich optild wurde' miskien.<br /><br />Neam it ûntsach foar wat wy seagen foar it earst,<br />in bytsje waarden wy doe bern, foar ús gefoel<br />wie ús ierde wer plat flak en dêrop de see,<br />de rotskust en it eilân hoedzjend oerwulve<br />troch wer de himeltinte, in koepel dy't it skynsel<br />trochliet van dêrjinsen, en wat wy wisten fan<br />laden dieltsjes ôfstjitten troch de sinne,<br />fan de poalmagneetkracht, gleon dampkringgas,<br />waard spoarleas yn ús sjen útwiske. Nee, foto’s <br />woe'k net meitsje, want gjin wale, tink ik,<br />hoe lang ek iepen fangt in berte fan ljocht sa<br />yn it oanbegjin op, do silst it mei it wurd<br />sels dwaan moatte en dan dyn foarstelling dêrby,<br />ek al dielt net ien dy mei dy, mar leauwe: dat<br />jout in soarte fan ivigens in glimp. – Tiid ferfljocht,<br />hjir wurdt it maityd no, titelroazen bloeie, knoppen<br />fan de kastanje tine; soms bewarret ien oere <br />in lingte libbenslang, lykas dêre nachts oan dek<br />dat stjerrendekâlde ûnder ûntelbere stjerren<br />mei doe dat ljocht, en wy dy't seagen hoe't it begûn. <br /><br /><br />C.O. Jellema<br />Oerset yn it Frysk troch Goaitsen van der VlietAnonymousnoreply@blogger.com