Foar dy

Om ús fêste trêd yn ’t earste rinnen

   fuort te setten, wa wit wêr,

om itselde noait net weisjen kinnen

   by in misstap hjir of dêr;


om it skeamel omslach dat wy winne

   te behâlden op ús reis,

om yn ’t gean in botsen te bespinnen

   út deselde flarde fleis;


om ús kroast nei jierren grut te krijen

   mei in wurd twa wize rie,

om har net te flaaien, noch te mijen,

   mar te lieden nei de died;


om te praten mei deselde mûle,

   stom te stean foar ’t selde stik,

om te skriemen by de swarte kûle

   asto earder swijst as ik;


om te mienen, by it lot útlizzen,

   dizze kear hat gjin foarby,

om ús mem, postúm, it oan te sizzen

   dat ik earder fleach as dy;


om úteinlik yn it boek te lêzen

   wat it krekt betsjutte mei

om tegearre broer en sus te wêzen,

   heel de koarte libbensdei.

.