Modern sonnet oer 't mantsje en 't stofsûchfamke Jantsje

(Oan J.A. Dèr Mouw en G. Achterberg opdroegen)

As middeis let wekkerslûget
út ’e wintersliep ús mantsje,

allinnich dwerslizzend yn syn
lytsbernich ledikantsje,

tinkt er: In binde! Wat is der
no de deale oan ’t hantsje!

Ik bin ’n grut dichter, mar wêr
is myn ôfwaskhelp Jantsje?

Gaueftich rûke oan ’t âldmannich
stjonkend waskhantsje,

dan fluks in yn ’e kadokrigen
magnetron opwaarme pantsje

bamy ite en online Snits troch stowe
op ’e fyts mei it lekke bantsje,

strûze as in wyld nei it hûs fan
Jantsje, om leave in wantsje

op ’e lea! Want mâl en dwers-
trochalleshinne is ús mantsje!

Sa behyplike lyts, te lyts foar syn
mystyk is ’t keale Fryslantsje

dêr’t opdrachtjouwers him útgnize
en noait net beklantsje,

mar riinsk betelle opdrachten
by betûfte kollega's plantsje.

It belije moat it ûnskuldich
stofsûchfamke Jantsje,

fynt ús beursdichtsjende
(mei ik fange!) ûnferstantsje:

it mantsje!




.